وقتی که صدای آسمانی تو در خاموشی شب های زیبا طنین می افکند تو،ای نغمه پرداز گشوده بال آسمان تنهای من، خبر نداری که من چشم به دنبال تو دارم.نمی دانی که گوش من چه سان در زیر درختان،غرق شنیدن صدای شیرین تو شده است. تا درباره این آهنگ سحر آمیز سرمست شود. نمی دانی که از بیم خاموش کردن نوای آسمانی تو،جرئت آن را که نفس بر آرم یا قدم بر برگ خشکی نهم،ندارم. نمی دانی که شاعر دیگری در نزدیکی تو هست که چنگی ساده تر از تو دارد و در دل خویش با یک دنیا غبطه و رشک سرور شبانه تو را در دل جنگل تکرار میکند. زمزمه تو،ترکیب موزونی از دل پذیرترین صداهای طبیعت و مبهم ترین آه های آسمانی ست.صدای تو،که شاید خودت هم از آن بی خبری صدای آسمان نیلگون و درختان سرسبز است. اینها ترکیبی ملکوتی پدید می آورد که خدا آن را با آن غریزه آسمانی که پرورش دهنده توست در می آمیزد و مرا چنین به خواندن سرود شب وا می دارد.
6 امتیاز + / 0 امتیاز - 1392/04/04 - 16:47